از راه‌اندازی کارخانه‌های تولیدی تا ساخت خوابگاه‌های دانشجویی/ عمر دوباره ای که اشک های دخترانه به پدر داد
تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۴۲۵۹۵
گروه دانشگاه خبرگزاری فارس؛ رضا حمیدی رئیس بنیاد خیرین دانشگاه فردوسی مشهد، کارآفرین خیر و پیشکسوت مشهدی متولد اول مهر ماه ۱۳۱۹ در مشهد و فارغ‌التحصیل رشته نساجی از دانشگاه پلی تکنیک تهران است.
وی در حال حاضر رئیس هیات امنای مرکز نگهداری معلولین فیاض بخش است. در مؤسسه خیریه توانبخشی دختران بی‌سرپرست و کم توان ذهنی همدم، مرکز تخصصی رادیوتراپی و آنکولوژی رضا(ع) و انجمن خیریه حمایت از بیماران سرطانی مشهد و اخیراً هم در بیمارستان ناظران به همراه گروهی از خیرین فعالیت دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حمیدی تاکید دارد که مدرک بدون مهارت کارایی ارزش ندارد، باید برای آموزش عالی کشور برنامه ویژه داشته باشیم.
وی معتقد است که ایرانی ها در هرجای دنیا که باشند باید جزء بهترنی ها باشند، اگر استاد هستند باید به گونه ای عمل کنند که تاکید دانشجوها با رئیس دانشگاه حضور آنها در کلاس های درس باشد.
فارس: از چه سنی شروع به کار کردید؟
حمیدی: ابتدای امر حدود ۱۰ سال در شهر کاشان کارمند بودم، یکسال هم در رشت در حوزه نساجی فعالیت داشتم و ۴۸ سال است که در زادگاهم مشهد کار می‌کنم. شدیداً ناسیونالیست هستم؛ فارسی را پاس می‌دارم و تاکید دارم در کارخانه هایی که دارم نام غیرفارسی نباشد.
فارس: پولدار بودید که کارخانه تأسیس کردید؟
حمیدی: خیر. خانه‌ای در منطقه جردن داشتم که فروختم. به خاطر دارم که همسرم می‌گفت حمیدی بزرگترین اشتباهی که در زندگی کردی این بود که خانه را فروختی و به سمت صنعت رفتی.
فارس: چرا این کار را کردید؟
حمیدی: علاقه زیادی داشتم که برای خودم کار کنم. نوروز ۱۳۹۶ در آمریکا بودم که هم‌دانشکده‌ای‌هایم به همراه خانواده‌شان که حدود ۳۰۰ نفر می‌شدند عید نوروز را جشن گرفته‌بودند و من را هم دعوت کردند. فردی که سخنرانی می‌کرد تاریخچه‌ای از نوروز و تخت جمشید گفت و در ادامه گفت: امشب مهمان ویژه‌ای داریم که با همه ما متفاوت است. ما همه مملکت را رها کردیم و آمدیم آمریکا که وضع‌مان بهتر شود ولی او در ایران ماند و وضع مالی‌اش از همه ما بهتر است. بعد از این مقدمه گفت: آقای مهندس حمیدی. تازه متوجه شدم این آش را برای من پخته‌اند.
شروع به صحبت کردم و دیدم خیلی خوب به حرف‌هایم گوش می‌دهند. گفتم حالا که اینقدر خوب به حرف‌هایم گوش دادید، خواهشی از تک‌تک‌تان دارم. شما هر کدام به دلیلی وطن را رها کردید و به آمریکا آمدید؛ برخی مشکل سیاسی، مذهبی یا اقتصادی داشتید یا فرزندان‌تان در آمریکا درس می‌خواندند و شما به اینجا آمدید تا همراه فرزندان‌تان باشید، اصلاً به این کار ندارم. ولی شما می‌توانید در آمریکا باشید و برای مملکت خودتان افتخارآفرینی کنید.
به بنده پیشنهاد کردند یکی از محصولاتی را که واردات خوبی دارد را به آمریکا ببرم و به همراه دوستان شرکت بزنم و هزینه سفرها و هتل را هم ماهیانه این دوستان تقبل کنند که بنده اصلاً چنین چیزی را نپذیرفتم و گفتم تا زمانی که یک ایرانی در ایران بیکار باشد برای کارگر آمریکایی شغل ایجاد نمی‌کنم.
اگر سمت استاد دانشگاهی (که بالاترین شغل هست) دارید باید چنان در تدریس قوی باشی که دانشجویان از رئیس دانشگاه درخواست کنند که حتماً باید فلان استاد ایرانی برای ما تدریس داشته باشید یا اگر قصاب هستید باید بهترین قصاب یا اگر معلم هستید باید بهترین معلم باشید. پس حالا که وطن را رها کردید و به آمریکا آمده‌اید باید با انجام کاری که نام وطن‌تان را در اینجا بالا می‌برد جبرانش کنید. این دوستان به بنده پیشنهاد کردند یکی از محصولاتی را که واردات خوبی دارد را به آمریکا ببرم و به همراه دوستان شرکت بزنم و هزینه سفرها و هتل را هم ماهیانه این دوستان تقبل کنند که بنده اصلاً چنین چیزی را نپذیرفتم و گفتم تا زمانی که یک ایرانی در ایران بیکار باشد برای کارگر آمریکایی شغل ایجاد نمی‌کنم.
الگوی من ایرانی‌هایی نیستند که از این مملکت رفته‌اند؛ بلکه الگوی من ایرانی‌هایی هستند که در ایران مانده‌اند و خوب کار می‌کنند. در حال حاضر حدود ۲۵۰۰ کارگر در مجموعه‌‌ام فعال هستند و ان شاءالله تا سال آینده چیزی حدود ۳۲۰۰ نفر می‌شوند و علاوه بر ۸-۷ واحد تولیدی ۲-۱ واحد جدید نیز راه‌اندازی می‌کنم.
فارس: چه طور شد که وارد کارهای خیرخواهانه و مسؤولیت‌های اجتماعی شدید؟
حمیدی: حدود ۲۹-۲۸ سال پیش عمر دوباره‌ای از خداوند گرفتم. آن زمان من و همسرم خارج از کشور بودیم که آپاندیس دخترم می‌ترکد و برادرم، دخترم را به بیمارستان می‌رساند و جراحی می‌شود که یک هفته بعد از جراحی دخترم باید برای کشیدن بخیه به بیمارستان می‌رفت و دست برقضا همان روز باید به مشهد برمی‌گشتم، این موضوع را با دخترم درمیان گذاشتم که دخترم گفت فردا باید دکتر بروم از او خواستم با دایی اش برود اما اشکی از چشمان دخترم جاری شد که زندگی من را زیر و رو کرد. دخترم رو به من کرد و گفت: آخه این دکتر نمی‌گه این دختر پدر و مادر نداره؟ بی‌درنگ بلیط هواپیما را با یک روز تأخیر رزرو کردم. فکر می‌کنید چه اتفاقی افتاد؟
صبح آن روز دخترم را برای کشیدن بخیه‌هایش به دکتر بردم و حدود ساعت ۱۰ صبح به شرکت برگشتم با صحنه عجیبی مواجه شدم منشی از جایش پرید و جیغ‌زنان اشک می‌ریخت. آقایان هم دست و صورتم را می‌بوسیدند و خدا را شکر می‌کردند که در این حین متوجه شدم هواپیمایی که عازم مشهد بود سقوط کرده. خداوند به دست دخترم به من عمر دوباره داده بود. بنده آن زمان هم دستی در خدمات اجتماعی داشتم ولی بعد از آن اتقاق حضورم در این حوزه بیشتر شد.
در حال حاضر در مشهد رئیس هیات امنای مرکز نگهداری معلولین فیاض بخش هستم. در مؤسسه خیریه توانبخشی دختران بی‌سرپرست و کم توان ذهنی همدم، مرکز تخصصی رادیوتراپی و آنکولوژی رضا(ع) و انجمن خیریه حمایت از بیماران سرطانی مشهد و اخیراً هم در بیمارستان ناظران به همراه گروهی از خیرین فعالیت دارم. تیم بیمارستان ناظران که مخصوص سرطان و آنکولوژی است تقریباً بی‌نظیر است و شاید فقط یک بیمارستان مشابه آن در تهران داشته باشیم.
فارس: به عنوان یک خیر در مورد آموزش‌های فنی‌وحرفه‌ای چه کارهایی کرده‌اید؟
حمیدی: ما شاهد گسترش استعمار هستیم. فکر می‌کنید دشمن فقط می‌تواند با تیر و تفنگ و تانک از مرز به ایران حمله کند؟ نه! دشمن همین الان در ایران حضور دارد. تعداد فارغ‌التحصیلان با مدرک دانشگاهی کشور از مرز پنج میلیون نفرگذشته است؛ این موضوع آنقدر بر قلب من اثر کرد که فکر می‌کنم به قلب هیچکس اثر نکرد.
چرا ما دومین کشور جهان از نظر تعداد دانشجو هستیم؟ استعمار می‌خواهد تمام مردم ایران مهندس شوند که این موضوع اصلی بدبختی ماست. چه فایده دارد که فرزندان ما لیسانس و فوق لیسانس داشته باشند و مهندس شوند ولی نان شب برای خوردن نداشته باشند. وقتی جوانان ما مدرک داشته باشند دیگر حاضر نیستند هر کاری کنند و این چیزی است که استعمار می‌خواهد.
سال گذشته در مشهد یک مرکز آموزش فنی و حرفه‌ای به نام شهید سلیمانی افتتاح کردیم که خیلی‌ها مرا محاکمه می‌کردند چرا به نام شهید سلیمانی؟ آنها نمی‌دانند که اگر شهید سیلمانی و امثال شهید سلیمانی‌ها نبودند داعش وارد مملکت می‌شد و چند هزار نفر از خواهران‌مان را به اسارت می‌برد.
در انگلیس، فرانسه و آلمان ۸۰-۷۰ درصد آموزش‌ها مهارتی است و فقط ۳۰-۲۰ درصد آموزش‌ها به صورت تئوریک است. این تفکیکی است که غربی‌ها بعد از یک عمر تجربه به این نتیجه رسیده‌اند. زمانی که در ایران انقلاب کردیم تنها چهار درصد از جوانان، آموزش‌های فنی‌وحرفه‌ای دیده بودند؛ در حال حاضر مسئولین به حرف می‌گویند که ۴۰-۳۰ درصد آموزش‌ها در قالب فنی‌وحرفه‌ای است که این درصد هم قلابی است.
سال گذشته در مشهد یک مرکز آموزش فنی و حرفه‌ای به نام شهید سلیمانی افتتاح کردیم که خیلی‌ها مرا محاکمه می‌کردند چرا به نام شهید سلیمانی؟ آنها نمی‌دانند که اگر شهید سیلمانی و امثال شهید سلیمانی‌ها نبودند داعش وارد مملکت می‌شد و چند هزار نفر از خواهران‌مان را به اسارت می‌برد.
فارس: این مرکز آموزش فنی و حرفه‌ای چه تفاوتی با دانشکده‌های فنی‌وحرفه‌ای دارد؟
حمیدی: اداره این مرکز بر عهده شخص بنده نیست. من فقط یک سازنده هستم و مجموعه را تحویل اداره کل فنی و حرفه‌ای خراسان رضوی داده‌ام. هم‌اکنون سالیانه حدود ۵۰۰- ۴۰۰ نفر از بانوانی کم بضاعت حرفه و کار یاد می‌گیرند و حدود ۶-۵ میلیون تومان در ماه درآمد دارند و شرافتمندانه زندگی می‌کنند. در صدد هستیم تا مدیریت این مجموعه را به مجمع خیرین توسعه و ترویج آموزش‌های فنی‌و حرفه‌ای بسپاریم.
فارس: برای فارغ‌التحصیلان دانشگاه چه برنامه‌ای دارید؟
حمیدی: دانشگاه فردوسی مشهد مانند بسیاری از دانشگاه‌های دیگر بیش از نیاز مملکت فارغ‌التحصیل دارد. چند روز پیش معاون دادستان کل کشور به همراه چند قاضی و مسئول برای بازدید از کارخانه نان مزرعه آمده بودند که برای گفتوگو با تعدادی از صنعت‌گران ۲ دقیقه وقت گذاشته بودند اما برای بنده حدود ۱۰ دقیقه زمان گذاشته بودند که در آخر طاقت نیاوردم و به معاون دادستان گفتم اگر دشمنان می‌خواستند مملکت را خراب کنند، نمی‌توانستند به این خوبی که خودمان خراب کردیم، خراب کنند.
فارس: نظرتان در مورد نحوه جذب و آموزش دانشجویان در وزارت علوم چیست؟
حمیدی: به یاد دارم حدود ۶-۵ سال قبل مقام معظم رهبری در دیدار با حدود ۴۰۰ نفر از رؤسا و اساتید دانشگاه‌ها فرمودند تعداد رشته‌های آموزشی و سطح آموزش‌ها متناسب با نیاز روز مملکت نیست. می‌توان گفت تعداد دانشجویان در هر رشته تحصیلی متناسب با نیاز روز نیست. آمایش سرزمین چیز بی‌شاخ و دمی نیست.
زمانی که من کارخانه حوله را تأسیس کردم هیچ مقامی از وزارت صنایع نگفت که مملکت به حوله نیاز دارد و شما باید در این کار سرمایه‌گذاری کنید؛ بلکه انجام چنین کاری فقط با تصمیم خودم بود. حدود ۳ سال پیش که کارخانه تولید حوله زدم حدود ۵ درصد حوله ایران از ترکیه و چین وارد می‌شد که ارزان‌ترین آن از چین و مرغوب‌ترینش از ترکیه بود، این غده ناسیونالیستی مرا به شدت اذیت می‌کرد و برای همین کارخانه حوله را راه‌اندازی کردم.
حدود بیست و چندسال پیش انبار نخ کارخانه مشهد آتش گرفت و به تل خاکستر تبدیل شد. از ۵-۴ کارخانه‌ای که جزو رقبای فرش مشهد بودند درخواست نخ کردیم. باورتان نمی‌شود آنقدر برای ما نخ فرستادند که یک سر کامیون‌ها در انبارها بود و تخلیه می‌شد یک سر صف کامیون‌ها در جاده پیچیده بود.
آن زمان من تهران بودم و صبح زود بلیت گرفتم و برگشتم مشهد. در همان حین شنیدم کارگرها در حال امضا کردن طومار هستند، کمی متعجب شدم، گفتم نمی‌خواهم کسی را اخراج کنم اما آنها نوشته بودند تا وقتی اوضاع کارخانه سر و سامان نگیرد حقوق نمی‌گیریم. آخه مگر این کارگر چه دارد که بخواهد ۳-۲ ماه دستمزد نگیرد. باور نمی‌کنید کارخانه‌ای که انبارش با خاک یکسان شده بود بیشتر از ۲۴ ساعت نخوابید. در حال حاضر کارگری را دارم که سه نسل در کارخانه‌های بنده کار کرده‌اند.
فارس: کمی درباره بنیاد خیرین دانشگاه فردوسی مشهد برایمان توضیح دهید.
حمیدی: در برهه‌ای نیاز دیدیم برای دانشجویان، خوابگاه بسازیم تا تعداد دانشجویان بیشتر شود. به نظرم مسکن سازی برای دانشجو کار خیر است ولی می‌گویم وای به وقتی که بگندد نمک. امروز اگر در دانشگاه فردوسی مشهد ۳۰ هزار دانشجو داریم باید تعداد را به ۳ هزار دانشجو برسانیم. شما از دانشگاه شریف بپرسید چه تعداد از فارغ‌التحصیلانش در ایران ماندند؟ چرا آمریکا خوشش می‌آید که ما دانشگاهی با سطح علمی دانشگاه شریف داشته باشیم؟ باید برنامه ویژه ای برای آموزش عالی کشور داشته باشیم. من وقتی می‌بینیم جراح مغز آلمان پروفسور سمیعی ایرانی است، لذت می‌برم؛ وقتی می‌بینم رئیس بزرگترین بیمارستان آلمان یک فرد ایرانی است واقعا کیف می‌کنم؛ ولی مگر حضور این افراد در ایران و برای خودمان حیف و حرام است؟
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: رضا حمیدی خیرین وزارت علوم دانشگاه فردوسی مشهد نام شهید سلیمانی فنی و حرفه ای فنی وحرفه ای داشته باشیم حال حاضر آموزش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۴۲۵۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آخرین مهلت بارگذاری آثار برای جشنواره قلم ۱۵ خردادماه
حمید مهدیون مدیرکل فرهنگی و اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره جشنواره سراسری نشریات دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی (قلم ۷) اظهار کرد: بارگذاری آثار در سامانه نشریات دانشجویی از یکم اردیبهشت ماه آغاز شده است.
بیشتر بخوانید: نشریات تک شماره‌ای در جشنواره «قلم ۷» داوری نمیشوندوی ادامه داد: دانشجویان و مدیران مسئول نشریات دانشگاه آزاد اسلامی تا ۱۵ خرداد ماه فرصت دارند، آثار خود را در سامانه نشریات بارگذاری کنند.
مهدوین با اشاره به داوری جشنواره نشریات دانشجویی قلم ۷ عنوان کرد: زمان داوری مقدماتی و نهایی از اول تیرماه تا ۱۵ مردادماه خواهد بود.
مدیرکل فرهنگی و اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی درباره تعداد آثار بار گذاری شده در سامانه نشریات دانشجویی( قلم ۷) مطرح کرد: تا کنون حدود ۴۵۰ اثر در این سامانه بارگذاری شده است. همچنین تعداد نشریات شرکت کننده در بخش نشریات برتر حدود ۱۹۴ نشریه است.
وی اضافه کرد: تعداد آثار بار گذاری شده در بخش ویژه جشنواره نشریان قلم ۷ نیز حدود ۳ اثر است. البته متاسفانه تعداد آثار بارگذاری شده در بخش فضای مجازی؛ صفر است.
مهدیون نشریات منتشر شده در بازه زمانی ۱۰ دی ماه ۱۴۰۱ تا ۳۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ می‌توانند در جشنواره قلم ۷ شرکت کنند. تعداد کل نشریات انتشار یافته در این بازه زمانی حدود ۵۴۷ نشریه است. البته این آمار شامل نشریات تک شماره‌ای نیز است که تعداد آنها ۲۱۴ است. همچنین تعداد شماره گان منتشر شده در بازه زمانی جشنواره؛ حدود ۱۴۱۲ شماره است.
انتهای پیام/
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان